W latach 80-tych ubiegłego wieku Polska była atrakcyjnym obiektem dla fotoreporterów – szukali oni sensacji, kontrastów, śladów walki z reżimem. Pierre Cottin zjawił się w naszym kraju tuż po stanie wojennym z innych powodów. Przywiózł do Warszawy wystawę swoich fotografii. Jak pamiętamy wtedy nastroje w społeczeństwie były tragiczne. Ludzie stłamszeni stanem wojennym, bez widoków na przyszłość, bezradni wobec totalnej zapaści ekonomicznej, poniżeni systemem kartkowym. Cottin zainteresował się mieszkańcami naszego kraju. Portretując Polaków stworzył fragment obrazu społeczeństwa tamtych czasów. Bohaterami Jego opowieści są m. in. robotnicy, rolnicy, intelektualiści i artyści. Spotkani podczas podróży po Polsce ludzie byli fotografowani w swoich mieszkaniach, domach, gospodarstwach i miejscach pracy. Obdarzając fotografa ogromnym zaufaniem na chwilę powierzali mu swoją prywatność. To co uderza w tych zdjęciach to uchwycony w kadrze wyraz nadziei widoczny w oczach portretowanych osób. Autor zdjęć zanotował w swych fotografiach to co było w nas w tamtych trudnych czasach – nieuzasadnioną, niegasnącą nadzieję na lepszą przyszłość. Zbiór fotografii Pierre’a Cottin stanowi osobisty notatnik o tym co wówczas zobaczył i o ludziach, których wtedy spotkał. Osobisty dla tego, że nie miał On zamiaru wykorzystać tych zdjęć po ich wykonaniu. Dopiero niedawno, po 25 latach, wydobył swoje negatywy i dokonał wyboru ujęć dając nam wyjątkową okazję do obejrzenia jacy byliśmy ćwierć wieku temu. Nie bez znaczenia jest też fakt XX Rocznicy Odzyskania Niepodległości w roku bieżącym. Niech więc ten obraz niedalekiej przeszłości, który tak łatwo dziś zaciera się w naszej pamięci powróci do nas w tych fotografiach. Andrzej Wajda Warszawa, 20 maja 2009. [https://www.zpaf.pl/]